Afscheid van mijn geleidehond

Afscheid van mijn geleidehond

Mijn lieve Breeze is dood

Mijn trouwe oude hondje is gestorven. Breesje mocht geen 12 worden, ze zou de 22ste jarig zijn geweest. Ik zal het even uitleggen.

Vandaag (2 november 2003), tegen zessen, lag ze heel erg te hijgen in haar mand. Dat bleef ze maar doen tot we besloten haar mee naar buiten te nemen. Eerder vandaag was er ogenschijnlijk nog niks aan de hand. Ze struikelde zowat uit haar mand, kon haast niet op haar poten staan en lopen. Buiten heeft ze wel geplast maar ze kon niet door haar hurken maar moest echt gaan zitten. Even later ging ze in het natte gras liggen. Terug naar huis gestrompeld. Ik belde de dienstdoende dierenarts. Ik kon gelijk komen. Breeze in de auto getild en op weg.

De dierenarts heeft haar onderzocht. Ontdekte dat er iets mis was met haar buik, beter gezegd in haar buik. Ook was haar oogwit niet wit maar een beetje gelig en de kleur van haar tong was ook niet zoals het hoorde. De arts vermoedde een gezwel. De foto’s wezen uit dat er inderdaad iets zat dat er niet hoorde. De hartslag was goed, temperatuur ook maar ze voelde erg koud aan en de bloedsomloop was niet goed. De arts durfde haar zo niet de nacht in te laten gaan, de kans was groot dat de situatie zou verslechteren.

Ik kon 3 dingen doen. Of ik nam haar mee naar huis, wat ik niet durfde in deze toestand, of ik liet haar daar achter aan het infuus of ik liet haar onmiddellijk opereren. Het voordeel van het infuus was dat ze morgen bloed konden prikken en een echo maken. Maar ja, ik had er emotioneel moeite mee haar ergens in een uithoek op een industrieterrein achter te laten, moederziel alleen….
Dan maar meteen opereren. De dierenarts zei dat ze haar niet meer wakker zou laten worden als het hopeloos was wat ze aan zou treffen. Ikke natuurlijk in tranen. Wat kwam dit onverwachts, het overviel me zo. Ik heb afscheid van haar genomen. Nou ja, het is nooit goed en nooit genoeg, voor mijn gevoel. Breeze reageerde met een klein kwispeltje, verder was het net een zombie, er zat haast geen leven in. Volgens de dierenarts was ze bijna, of al, in shock.

De arts belde me later vanavond op. Ze trof een tumor aan ter grootte van een tennisbal. De milt was gescheurd en er was een bloeding ontstaan. De milt had ze kunnen verwijderen maar de tumor niet, als ze dat geprobeerd zou hebben, vertelde ze. En als ik haar mee naar huis had genomen zou ze morgen doodgebloed zijn. Dus toch de juiste beslissing, in het belang van Breeze.
Breeze had al eerder een bloeding gehad aan haar milt, zo werd ontdekt. Het is heel merkwaardig dat we daar nooit iets van gemerkt hebben. Volgens de arts heeft Breeze een heel hoge pijngrens gehad.

Nu is het heel onwennig, dan weer dikke tranen, dan weer een soort gelatenheid over me. Dat het het beste zo is weet ik wel want een hond die zoveel pijn lijdt wil niemand. Maar toch, ik heb met haar zowat de moeilijkste jaren uit mijn leven doorgemaakt, ze was er altijd bij.

En nu is ze dood en vraagt Zeppo of ik mee naar buiten ga…

Een ode aan Breeze

Lieve Breeze

Breeze we hoorden bij elkaar
Wilde ik troost dan was jij altijd daar
Dan kwam ik even schuilen, en nam je in mijn armen
En ik kon me dan zo heerlijk aan je warmen
Die momenten waren zo prettig
en ik voelde even geen pijn
En ik moest er niet aan denken
dat jij er niet meer zou zijn

Breeze ik zal altijd aan je denken
Want zacht en teder was je voor mij
Mijn trouwe vriend
Want zo te moeten eindigen heb je niet verdiend

gelukkig heb ik je mogen beleven,
en ben blij je nog een rustige oude dag te hebben kunnen geven.

Kim en Breeze
Kim

Gedichtje over Breeze

Breeze.    Hondje

Met schitterende ogen
In die mooie, trouwe kop
Charmant van hier tot gunter
Zocht jij je grenzen op.

Gezellig dat je er was
Je had heel veel te geven
Een tikje eigenwijs
Maar helaas een te kort leven

Je kunt tevreden rusten
Je hebt je best gedaan
Voor Kim lang onontbeerlijk
Er is een kanjer heengegaan.

Geschreven door Meia, oppasmoeder voor Breeze!

Stukje geschiedenis met Breeze

Breeze

Drie weken training had je achter de rug toen je zo’n tien jaar geleden thuis kwam met Breeze, pas anderhalf jaar oud, klein van postuur, maar zo mooi met haar gitzwarte glanzende vacht, en zo vitaal en speels … en wat was jij trots. Je had in Amsterdam veel geleerd, dus dat moest in Tilburg en zonder hulp van het KNGF ook lukken. Maar wat viel dat tegen in het begin. Ze had er niet altijd zin in om voor jou te werken. De omgeving was ook zo interessant voor haar, van alles te zien, drollen om aan te ruiken, en dan nog lekkere hapjes links en rechts. Kwam je thuis van een wandeling in de buurt. Ja het ging best goed, ik heb drie keer moeten vragen hoe ik moest lopen! Maar je bleef positief en zette door.

Gelukkig duurde het twee maanden voordat het echte werk begon: het traject naar het station, de trein in naar Den Bosch, de trein weer uit en daar het traject naar school.
Die hele zomervakantie hebben we geoefend. Soms hadden we woorden. "Kim, zou je niet wat steviger moeten commanderen en laten merken dat je de baas bent?" Dan werd je wel eens boos en kreeg ik spijt van mijn kritiek. Je moest het immers zelf doen en ik moest me er niet mee bemoeien. Stapje voor stapje ging het beter, al was de gang naar school in het begin nog een groot waagstuk, een zwart gat zelfs. Ik zie je nog staan bij de voordeur, een diepe zucht …"verschrikkelijk" en daar ging je. Maar je ging! En je hebt het voor elkaar gekregen.

Vijf jaar ben je met Breeze naar school geweest. Wat is zij belangrijk voor jou geweest. Ze heeft jou weer op de rails gezet! Een medaille heeft ze verdiend.
En nu moet je verder zonder haar. Maar er is Zeppo.

Je vader

Gedichtje voor Breeze

Breeze
Ooit was er licht in mijn leven
Toen kwam de duisternis
Na 2 jaar werd me een geleidehond gegeven
Deels compenseerde zij het gemis

Door weer en wind gingen we op pad
Breeze stond altijd aan mijn zij
Ik heb zoveel aan haar gehad
Voelde me sterker met haar erbij

Ze sleepte me door die moeilijke tijd
Er stond een hoop ellende op me te wachten
Maar zij was er voor me, dat is een feit
En kon mijn leed wat verzachten

Jaren waarin ik veel moest overwinnen
Voor Breeze was niks teveel
Wat moest ik zonder haar beginnen
Ze was onmisbaar in dit geheel

Plotseling kwam er die zwarte dag
Mijn oude taaie kneep er tussenuit
Toen ze zo ziek in haar mandje lag
Voelde ik kippenvel op mijn huid

Mijn lieve, lieve meisje, veel te jong nog
Ik wilde je nog lang niet afgeven
Maar ben dankbaar voor alles wat je me hebt gegeven.

Breeze, ik mis je

Copyright © 2003 Kim van Iersel

Lees ook over Breeze: met angst de deur uit

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Persoonlijk

18 reacties

  1. Kim wat een triest bericht en zo onverwachts.
    Maar je hebt goed gehandeld en een goede beslissing genomen.
    Heel veel sterkte met het verwerken van dit verdriet.

    Pauline W.

  2. Kim,
    wat erg zeg dat Breeze is overleden. Ik wens je heel veel sterkte met het verwerken. Ik denk aan je en hoop dat je mooie heringen hebt aan je
    hond. Ik leef met je mee

    Groetjes van Jessica

  3. Lieve Kim,
    Sjonge, wat een bericht zeg, en wat onverwacht.
    Ik wil je hierbij heel veel sterkte toewensen. Het zal echt wel even
    duren voor je het een plek hebt gegeven, ook al weet je dat je de juiste
    beslissing hebt genomen.

    Ik houd het nu even kort want ik val om van de slaap. Mail je later
    uitgebreider.

    Veel liefs,

    Nathalie

  4. Lieve Kim,

    Ik schrik mij rot. Nee he die Breeze,ik ben er stil van en doet mij heel veel. Je hebt er alles aan gedaan maar het mocht niet baten, Kim ik weet een beetje
    hoe jij je nu voelt, die beslissing die je dan moet nemen, en zeker ook wat Breeze voor jou heeft betekend, Kim wat kan ik nog meer zeggen, maar een ding wil ik jou nog wel zeggen, jullie hebben er alles voor gedaan, en die lieverd het lijden bespaard.
    Kim denken aan jou, veel sterkte in deze moeilijke tijd,en als wij iets voor jullie kunnen doen laat het ons weten,

    Bert

  5. Lieve Kimmie,

    Ik krijg gewoon tranen in mijn ogen van jouw tekst……..echt de rillingen lopen over mijn hele lijf. Ik vind het zo erg voor je.
    Dat doet zo’n pijn om zo’n trouw vriendje te verliezen. Ik wil je veel sterkte toewensen, en als je behoefte heb dan mag je me altijd
    bellen, dat weet je he?

    Sterkte lieve kimmie, ik denk aan je!

    Liefs Desiree

  6. Hallo Kim,

    Inderdaad zeg, dat is schrikken.
    Misschien dat ik je vandaag nog kan bellen, maar anders wens ik je nu in ieder geval al sterkte toe bij het verlies van Breeze.

    Hartelijke groeten van Leendert

  7. Kim heel veel sterkte. Zoiets is altijd naar en komt altijd te vroeg. Deel je gevoel en energie zoveel mogelijk met Zeppo. Die zal jou
    ook wel nodig hebben nu.

    gr. Nell

  8. Hallo Kim,

    Ik weet niet goed wat te zeggen, schiet zelf vol emotie. En al mijn mooie woorden brengen jou je hondje niet terug. Ik hou het dus maar
    kort. Wens jou heel veel sterkte.

    groetjes Janet

  9. Lieve Kim,

    Wat vreselijk meis! Ik zit hier met de tranen in mijn ogen.
    Heel veel sterkte. Ik kan me je gevoel zo goed voorstellen; verwarrend he?

    Liefs, Els.

  10. Lieve Kim,beste Berry

    Ja dat is even een heel treurig bericht zeg. En zeker als er vantevoren helemaal geen tekenen zijn dat het slechter met haar zou gaan.
    Gecondoleerd Kim met het overlijden van je dierbare hond Breeze. We vinden het heel erg voor je. Ook al hebben we zelf geen huisdieren snappen we heel goed hoe gehecht je kan zijn aan je hond. En bij jou Kim had Breeze nog een extra betekenis. Je grote steun en toeverlaat.
    Een kleine troost zou voor je kunnen zijn dat je heel goed gehandeld hebt. Ze heeft niet onnodig hoeven lijden. We wensen je heel veel
    sterkte in deze nare tijd. We denken aan je!

    Groetjes Ab en Ricky.

  11. Hoi Kim,

    Wat naar te horen dat Breeze er niet meer is. De dood komt altijd onverwacht en is niet te voorzien. Ik wens je veel sterkte toe.

    Groetjes Esther Vos

  12. Dag Kim,

    Jeetje dat is zwaar K*t zullen we maar zeggen!!!
    Jammer want het was zo’n lief beest! En voor jou denk ik heel belangrijk ja.
    Ook al is het het beste voor haar, het is altijd te snel voor de baas. En
    Berry, die heeft nu geen hond meer om uit te laten…en Zeppo mist een
    maatje.
    Goh, moet er nog niet aan denken hoor met onze hond, krijg het al helemaal
    koud.

    Sterkte ermee hoor!!

    Liefs rhea

  13. Hoi Kim,

    Wat afschuwelijk van Breeze, het is heel erg als een hond waar je zo van
    houdt dood gaat. Zeker voor jou en zeker Breeze die toch heel speciaal is
    geweest voor jou. Je zal haar wel missen, veel sterkte ermee
    en laat de
    tranen maar komen als het zo uitkomt,

    Groetjes, Lucia en Jef

  14. Hallo Kim,

    Het zal inderdaad wennen zijn.
    Voor jou, voor jullie, voor Zep.
    Je schreef een mooi gedicht.

    Nogmaals, sterkte!

    Hartelijke groeten van Leendert

  15. Beste Kim

    Nogmaals reageer ik op dit bericht. Vond dit een mooi gedicht. Ook ik leef met je mee.
    Sterkte nogmaals.
    Ik wou toch effe zeggen dat dit moi gedicht vind.

    Groetjes van Jessica & Oukje mijn viervoeter (geleidehond)

  16. Hoi Kim,

    Wij kunnen ons goed voorstellen dat je enorm verdrietig bent om de dood van
    Breeze. Zoals je zelf al schreef, de moeilijkste jaren heb je samen met haar
    beleefd en heeft zij jou veel steun gegeven. Afscheid nemen van je dierbare
    Breeze komt altijd plotseling en te vroeg.
    Kim, heel veel sterkte en tot ziens!

    Wil en Joop.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.