Blindenschoen, een schoen met sensoren moet blinde mensen helpen op straat

De blindenschoen

Een wat? Een blindenschoen?
Wetenschappers in Japan werken momenteel aan de ontwikkeling van een ‘blindenschoen’. De speciale schoen beschikt over ultrasone sensoren, die hindernissen kunnen herkennen, en die verbonden zijn met een trilalarm in de zool.

Schoenmaker

Hoe dichter de blinde of slechtziende bij een hindernis komt, hoe meer de schoenen beginnen te trillen.
Zie je het al voor je? Staat een blinde vlakbij een obstakel een soort moonwalk te doen omdat de zolen van zijn schoenen zo trillen!
De blindenschoen moet een geleidehond of een witte stok in de nabije toekomst overbodig maken, aldus de wetenschappers, die hun uitvinding vanaf 2010 op de markt hopen te brengen. In een later stadium willen ze de blindenschoen ook uitrusten met een geïntegreerd gps-systeem, die blinden en slechtzienden via een oortje de weg moet wijzen.

Update september 2015

Zuid-Amerika beleefde de primeur: de eerste speciale trilschoen voor blinden en slechtzienden. De schoen werd gepresenteerd op de wetenschapsbeurs in Rio de Janeiro. De Argentijnse student en uitvinder Manuel Bustamante kwam op het idee voor zijn ‘slimme schoen’ door een vriendin die als puber blind werd.
Trilschoen

Alternatief voor de witte stok

De Bustamante, genoemd naar zijn geestelijk vader, kan elk obstakel binnen een straal van 25 centimeter detecteren. De schoen begint te trillen als de drager dichterbij het object komt. Manuel Bustamante was al een tijdje op zoek naar een elegant alternatief voor de witte stok, die door veel blinden en slechtzienden als stigmatiserend wordt ervaren. In een tijdsbestek van een half jaar, lukte het hem om de schoen te creëren. Volgens Bustamante zal de trilschoen met name voor jonge mensen een uitkomst zijn.

Sensoren registreren obstakels

Een vriendin van Bustamante, die in haar tienerjaren blind werd, had hem verteld over haar aversie tegen de witte stok. Dat zette hem aan het denken over mogelijke andere oplossingen die minder opvallend zijn en die de gebruiker meer bewegingsvrijheid geven. Zo kwam hij op het idee om sensoren in de schoenzool te plaatsen die iedere hindernis in de omgeving van de visueel gehandicapte registreren, waarna ze deze waarschuwen door te gaan trillen.

Andere toepassingen trilschoen

Inmiddels is de trilschoen ook omarmd door lopers met een slecht ontwikkeld navigatiegevoel. In de slipstream van de Bustamante werd zo de Lechal ontwikkeld. Tijdens je rondje hardlopen hoef je niet meer te letten op je navigatie app of google maps, maar je loopt gewoon je neus achterna. Moet je links of rechts afslaan, dan gaat een van je schoenen licht trillen, al naar gelang de richting die je uit moet.
Hardloper

Trilschoen heeft gouden toekomst

De trilschoen heeft een gouden toekomst, want de mogelijkheden zijn eindeloos. Zo kun je als toerist door je schoen op bezienswaardigheden worden gewezen en op een efficiënte manier je weg vinden in een vreemde stad. De schoen kan zelfs communiceren met andere slimme schoenen in de buurt en de oplaadbare accu zit gewoon in de hiel!

bron
Nb. De bron was de site van de Supportbeurs maar de bewuste pagina over de blindenschoen is verwijderd.

15 reacties

  1. Techniek staat voor niets Kim, nu maar hopen dat het een betaalbaar systeem is. Maar vooral … werkbaar. Je blijft ons vast op de hoogte houden.

    gr. erik

  2. Ach Henk, met een voorraad waar Imelda Marcos jaloers op zou zijn is dat geen probleem hè. 😉
    Imelda: “I did not have three thousand pairs of shoes, I had one thousand and sixty.”

  3. Het klinkt een beetje ridicuul, maar misschien kunnen veel mensen daar toch een hoop plezier van hebben. Met zo een GPS kun je als blinde gewoon een onbekend bos in en een wandeling gaan maken (als je batterijtje dan maar niet opeens op gaat….).

  4. Ja maar. Die dingen zijn er toch allemaal al, je kunt nu al met een draagbaar gps geval het bos in. Probleem blijft dat je daar hoogte- en niveauverschil hebt, dus takken en boomstronken zodat je toch een hond of stok nodig hebt. Misschien is of wordt het iets maar mij lijkt het erg ingewikkeld om je zo te concentreren op trilling in je schoenen, die je dan op de juiste manier moet interpreteren en erop reageren, en dan moet je ook nog aandacht hebben voor omgevingsgeluiden enz. enz. dus al met al zie ik er geen heil in. Aan de andere kant weet je nooit hoe het gaat ‘lopen’ als het er eenmaal is! 🙂

  5. De trilschoen zie je voor jezelf misschien (nog) niet zo zitten, maar op zich is het natuurlijk prima dat men nieuwe hulpmiddelen blijft ontwikkelen. Stilstand is achteruitgang.
    Maar eh … voor een schoenenliefhebber als jij zal er wel te weinig keuze aan trilschoenmodellen zijn. 😉

  6. Tja, zit wat in. Het is zeker goed dat men hulpmiddelen blijft bedenken, de laatste jaren gaan de ontwikkelingen vrij hard. Het zal wel zo zijn zoals met zoveel dingen die nieuw zijn. In het begin is het lastig ermee te werken, onwennig vooral maar op een bepaald moment weet je niet beter. Ik realiseerde me later ook dat je als je met een geleidehond of stok loopt net zo goed je aandacht op meerdere dingen tegelijk moet richten. Dus op de informatie die je via de beugel van de hond of via de taststok krijgt, en op waar je loopt, de geluiden, het verkeer. Dat is in het begin tamelijk ingewikkeld en moeilijk, na een tijdje gaat het vanzelf. Afwachten dus of het echt iets wordt.

  7. De techniek gaat met zo’n schoen weer een stap vooruit en degene die in die schoen staat ook. Nu ben ik weinig bekend met voetzoolreflextherapie, maar hopelijk wordt er bij de ontwikkeling van die schoen wel rekening mee gehouden, want misschien wordt de baardgroei door de trillingen gestimuleerd of zo. Ik hoorde trouwens dat ene Harry Vos momenteel op de markt staat met vegetarische hotdogs. Zou dat op dezelfde markt zijn?
    Nou nee, maar ik vind het op zich wel een goede zaak dat er van die dingen bedacht worden. Is er ook al niet een hoofdband met sensoren?

  8. Klopt Leendert. Op de site van Sonneheerdt vond ik nog wat info over de gps.
    “NAV1” Route navigatie
    Het unieke van dit product is de combinatie van spraak, navigatie en mobiele telefonie. Alle meldingen die tevoorschijn komen op het display, worden voorgelezen. Het intoetsen en weergeven wordt ondersteund door het spraakprogramma ‘Talks’. Hierdoor is het mogelijk om de GSM ook als organiser te gebruiken. De navigatiesoftware ‘Wayfinder’ zorgt ervoor dat de snelste route op het display verschijnt en ook wordt uitgesproken voor de gebruiker. Het systeem kan ingesteld worden op zowel ‘voetganger’ als ‘automobilist’ en ‘taxi’. Deze instelling heeft gevolgen voor de route. Bij ‘voetganger’ bijvoorbeeld worden dan alle snelwegen uitgeschakeld en wordt er geen rekening gehouden met eenrichtingswegen voor gemotoriseerd verkeer. De gebruiker kan veel instellingen zelf wijzigen. De volumeregeling kan aangepast worden, een oortelefoon kan erop aangesloten worden en de automatische routeberekening kan uitgeschakeld worden. De set kan ook in de auto, of op de fiets gebruikt worden.

  9. Leendert, gevonden!! Het artikel komt al uit 1997, kun je nagaan. Lees hieronder een deel:
    Hij demonstreerde gisteren de Sonic Pathfinder, een toestel dat geluidssignalen geeft over naderende obstakels. Het apparaat is gebaseerd op het principe van de sonar. De blinde draagt een hoofdband waarin zich ulltrasone zenders en ontvangers bevinden. De echo’s van de voorwerpen die op zijn weg liggen, worden opgevangen en vertaald in muzieknoten die aangeven hoe ver hij nog van de hindernis is verwijderd.
    “Het immense voordeel van dit nieuwe toestel is dat de blinde nu al vanop 2,4 meter afstand weet of hij een obstakel nadert. Hij kan dus al veel vroeger een alternatieve route kiezen. Die informatie bereikt hem onder de vorm van de acht muzieknoten. Iedere noot vertegenwoordigt dus een afstand van 30 cm. Het onderscheid in de verschillende tonen van hoog tot laag is het moeilijkste om aan te leren. Een gemiddelde opleiding duurt twintig tot dertig uur. De sensoren zijn zelfs zo gesofisticeerd dat ze ook de omvang van de hindernis weergeven. Als je in een park wandelt, weet je b.v. of je een boom, struik of een muurtje nadert. Een microcomputer zorgt ervoor dat alleen de onmiddellijk belangrijke informatie aan de blinde wordt doorgegeven.”

  10. Jullie hebben mijn bezwaren al omschreven. Uit eigen ervaring weet ik dat het op de grond letten niet zo moeilijk is.

    Een paar jaar geleden ging ik regelmatig wandelen met een blind meisje. Ze vond het heerlijk om dan zonder stok naar buiten te gaan en gewoon als twee vriendinnen gezellig gearmd of hand in hand te lopen. Dat ging ook prima, ik keek of ze niet kon vallen en zij vertrouwde me voor honderd procent. Tot… ze zich te pletter liep tegen de buitenspiegel van een bus. Daar had ik niet op gelet, alleen maar gekeken of er niets was waar ze over kon vallen.

    Met andere woorden, die schoenen…. ‘k weet het niet…

  11. Ah, Kim, bedankt voor dat tekstje over die hoofdband. Het zou kunnen dat ze in de te ontwikkelen schoenen ook wel iets maken wat omhoog kan kijken, althans schuin omhoog, opdat ook hoogte-obstkels gesignaleerd kunnen worden, maar andersom kan vanuit de hoofdband ook schuin naar beneden gekeken worden.

  12. Beetje dubbel gevoel: enerzijds een hulpmiddel, anderzijds weer iets om afhankelijk van te zijn terwijl je lichaam zelf zoveel compenseert, zo leerde ik van je. Heel dubbel gevoel…..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.