Meer
Er is meer tussen hemel en aarde
meer tussen de sterren en de maan 
We zijn gekomen om te leren
Wijzer te worden voor we weer gaan
We komen om te groeien,
in lichaam en geest
zodat we als we gaan
Hier niet voor niets zijn geweest
Er is veel meer tussen hemel en aarde
iets wonderlijks met niets anders te meten
Er gebeuren zoveel onverklaarbare dingen
het is een mysterie dat we nooit zullen weten
Is dat nou alles?
Nee, dat is nog lang niet alles?
Wat dacht je bijvoorbeeld van de bijtjes, en niet te vergeten de vlinders?
En er is nog veel meer wat jij en ik niet kunnen zien.
En wat denk je van dit:
De bekoring van wat ver weg is,
is misleidend.
De grote kans ligt daar, waar je nu bent.
Tja, wat vind ik van de bijtjes en de vlinders? Ik oriënteer mij eigenlijk met name op de bloemetjes… Gisteren was ik in Drimmelen, inhet bezoekerscentrum van de Brabantse Biesbosch. Ze hadden daar een bever staan, een opgezet exemplaar. Wist jij dat bevers een vacht hebben? Omdat het toch ook een waterdier is, dacht ik dat ze een gladde(re) huid hadden.
Niet dus. Ik heb gisteren dus weer wat geleerd.
Met het gedicht treed je in de voetsporen van Plato. Plato sprak weliswaar niet van hemel en aarde, en dat even los van dat hij geen Nederlands sprak naar verluidt, maar hij onderscheidde de ideeënwereld van de werkelijkheid. Wat dan het fascinerende is is dat bij overeenkomst tussen ideaal en reaal, dus tussen ideeënwereld en werkelijkheid, er geluk is. Met andere woorden: als ik denk aan het vinden van een prachtige bloem en als ik vervolgens die bloem nog in de werkelijkheid vind ook, dan heb ik geluk.
Dat kun je geluk noemen. Misschien is het wel oog en oor hebben voor de wereld om je heen en de blik die je daar op werpt. Is ook een selectief proces.
Panta rhei (‘alles stroomt’); volgens Plato is dat een uitspraak van Heraclitus. Plato interpreteerde deze uitspraak als dat alles zou veranderen en er daarom niet over te spreken valt (alles is chaos). Maar dat is niet wat Heraclitus bedoelde. Hij probeerde te zeggen dat het kosmische proces altijd doorgaat, dat het niet zal vergaan (en niet is ontstaan), als een rivier die altijd blijft stromen met water dat elke keer anders is.
Dat doet sterk denken aan tao, vind je ook niet? Tao is de weg.
Ja, dat is zo. Hier nog wat Tao;
Je kunt de dag niet tegenhouden. De maan vervolgt haar baan. De seizoenen wisselen elkander op de juiste wijze af. Heb vrede met de natuurlijke gang van zaken. Aanvaard de dood, zoals je de geboorte hebt aanvaard. Elk ogenblik is geboorte en dood. Het tijdstip waarop alles wordt losgelaten en wij worden weggevaagd door Tao, is er altijd.
Ja ja, achter iedere deur die ik opendoe, doe jij een andere deur weer dicht… En zo blijf ik maar hopen dat een tipje van de sluier wordt opgelicht…
De deur die jij opent ga ik in en open daarna een andere. Zo kun je het ook zien, toch? Welke sluier, wat moet opgelicht worden, help, ik volg je niet?
Zoekende groet! :In de war:
Geen paniek! Geen paniek! Vrouwen en kinderen eerst!
Waar hoorde ik hulpgeroep?
Ik zong alleen maar wat van Boudewijn de Groot na…
Mooi, Leendert, mooi. En dat inspireert me. Luister maar, ook van Boudewijn:
Maar er waren zoveel vragen
En zoekend naar een antwoord
Schiep ik weer problemen
Ik heb zoveel gezien
Dat ik nu in het donker
Mijn ogen niet kan sluiten
Maar ik zal je iets vertellen
Voor we slapen gaan
Ik zal je iets vertellen
Voor we slapen gaan
Ik kwam vandaag tot niets ik heb niets gedaan
Ik ben zoveel van plan geweest
Maar ik weet niet meer waarom
Want als je na gaat denken
En je zorgen maakt om anderen
Zullen anderen je voorbij gaan
Ik heb teveel gezien
Ik had mijn ogen open
En ik kan ze niet meer sluiten
Maar ik zal je iets vertellen
Voor we slapen gaan
Ik zal je iets vertellen
Voor we slapen gaan
Ik weet ik heb me veel te druk gemaakt
Misschien dat ik vergeten wou
Dat ik zo eenzaam ben
Dat wou ik je vertellen
Voor we slapen gaan
Petje af!
Ja Kim, er is zoveel meer… Meer van dit en meer van dat…
Er is een zee aan meer, zal ik maar zeggen…
Da’s een goeie, mister Leendert. Moest denken aan dat lied van Acda en de Munnik, lees en huiver mee;
Dus ik weet eigenlijk nooit echt waar ik aan toe ben
Ze tilt me op en ramt me keihard onderuit
’t Is als een schip en we zijn beiden kapitein
Ben je net een beetje leuk weg van de kade
Ben je weg
Gaat het anker alweer uit
Ruzie soms om niets soms om van alles
Zeg jij ja dan zegt zij nee en andersom
’t Is een nieuw schip en je moet samen leren varen
Maar staan je zeilen eindelijk lekker in de wind
Gaat het roer meteen weer om
Enz. enz. Meer van dit en meer van dat en ’t is altijd wat.
Aha, het zeemansgenre…
Als het stormt dan stormt het goed,
niets te zeilen, niets te sturen.
Duurt het dagen, duurt het uren,
als het stormt dan stormt het goed…
Of zoiets…
U wordt op uw wenken bediend meneer…
als het golft dan golft het goed
niet te stuiten, niet te sturen
duurt het dagen, duurt het uren
als het golft dan golft het goed
niet te stuiten, niet te sturen
duurt het dagen, duurt het uren
als het golft dan golft het goed
op de mooiste zomeravond
bij de ondergaande zon
in de hand het laatste glaasje
niemand weet hoe het begon
op de rimpeloze vlakte
van een vlekkeloos bestaan
kan het plotseling gaan waaien
ook al wil je er niet aan
als het golft dan golft het goed
niet te stuiten, niet te sturen
duurt het dagen, duurt het uren
als het golft dan golft het goed
in de luwte van de leegte
in de kelder van de kroeg
waar de vaten rustig wachten
iedereen heeft toch genoeg
op de dansvloer van het leven
met een tango voor de boeg
kan het zomaar heftig stormen
ook als niemand er om vroeg
als het golft dan golft het goed
niet te stuiten, niet te sturen
duurt het dagen, duurt het uren
als het golft dan golft het goed
als de akkers overstromen
en de gaten gaan niet dicht
wil geen mens eraan geloven
morgen wordt het toch weer licht
als het golft dan golft het goed
niet te stuiten, niet te sturen
duurt het dagen, duurt het uren
als het golft dan golft het goed
Juist ja! Zoiets was het!
Geweldig Kim!
En is deze tekst van De Dijk?
Yes yes yes De dijk hè, the one and only.
Hoop dat ze gauw weer naar 013 komen, altijd feest.
“t Is stil in mij, Kim.
Here we go again….
Kom bij me zitten
Sla je arm om me heen en houd me stevig vast
Al die gezichten,
bekend maar beleefd of ik een vreemde was
En vanavond,
toont het leven z’n ware gezicht
Kom bij me liggen
Sla je lijf om me heen,
ik heb het koud gehad
We moeten winnen,
de schijn is gemeen
het wordt van ons verwacht
En Vanavond,
toont de liefde haar ware gezicht
En het is zo stil in mij
Ik heb nergens woorden voor
Het is zo stil in mij
En de wereld draait maar door
Het is zo stil in mij
Ik heb nergens woorden voor
Het is zo stil in mij
Kom bij me zitten
Sla je arm om me heen en houd me stevig vast
Al die gezichten
en jij alleen
zoals je gister was
En vanavond,
toonde jij je ware gezicht
Kom bij me liggen
Sla je lijf om me heen,
ik heb het koud gehad
Je hoeft niets meer te zeggen,
de waarheid spreekt al uit ons oogcontact
En vanavond,
tonen wij ons ware gezicht
En het is zo stil in mij
Ik heb nergens woorden voor
Het is zo stil in mij
En de wereld draait maar door
Het is zo stil in mij
Ik heb nergens woorden voor
Het is zo stil in mij
Iedereen kijkt,
maar niemand zegt wat hij denkt
Iedereen lijkt,
maar niemand is wie je denkt
Stil in mij,
Zo stil in mij
Ja ja, zo stil in mij…
Ik heb de screenreader maar even op 10 gezet…
Hihi.
En dan durfde ooit mijn lerares Frans nog te beweren dat Nederlands maar hoempapamuziek was…
Ja ja… Dat doet mij opeens denken aan de verfilming van het boek van Jan Wolkers: “Brandende liefde”. Daar deed Van der Lubbe ook in mee.
Hij was in dat verhaal beeldend kunstjesmaker..
Ha, die film ken ik niet. Zal eens manlief vragen of hij hem heeft liggen, toevallig, zal wel niet.
Die juf van je, was zeker nog in de jaren 60?
En dan nog wat, ik hoop niet dat jij dezelfde screenreader gebruikt als ikke want die bakt er niks van. Kan je dat liedje wel sturen.
Hahaha, in de jaren zestig…
Nou Kim, ik was lange tijd wel een vroege leerling, maar als peuter beperkte ik mij tot de moedertaal.
Die film dateert van begin jaren tachtig. Jij was toen ook al van de bewaarschool af, dus je zou de film kunnen kennen.
Jij rotjong! Ik dacht nog: ha, goed visweer…. totdat je zelf aas uitgooide.
De jaren 80, ja hallo toen was ik wel erg jong nog hoor voor die films. Toen keek ik meer naar Annie en Ciske de rat en zo.
Oei, Ciske de Rat, dat was best gewelddadig…
Nee, in Brandende Liefde gebeurde ook wel wat heftigs, maar dat was toch meer zoiets als Jip en Janneke… Hahaha.
Maar over vissen gesproken…
Je weet dat als je tijdens het vissen je pet achterstevoren opzet, dat je dan meer vangt?
De vissen denken dan namelijk dat je naar huis toe gaat…