Wereld
we weten ’t allemaal, ’t is er een bende
’t is er te eng, en te vijandig en te vol
het is in hoofdzaak grote rotzooi en ellende
op onze groene, blauwe, grijze, grauwe bol
’t is haat en nijd, elkaar de pas afsnijden
en door de steden raast een ‘rücksichtlos’ geweld
maar of we vloeken, vechten, vallen, lachen, lijden
er staan weer altijd boterbloemen in het veld
er zijn nog immer die momenten van vervoering
al lijkt dat bolletje ook nòg zo negatief
tussen de puinhoop schemert altijd de ontroering
van mensen die nog zachtjes zeggen: ‘k heb je lief
Toon Hermans
Meer gedichten van Toon op mijn site
Zo houd je de moed er in.
Toon kon het zo prachtig zeggen!
Was het niet Ijf Blokker die ook wat over de boterbloempjes zong?
“Waar eens
de boterbloemen bloeiden…”
Hij bezong juist de vergankelijkheid van al het moois.
Maar ja, ik denk er anders over: er is een hoop ellende in de wereld, maar je moet er wel oog voor hebben…
Ik vind het lied “O Margrietje” van Louis Neefs dan ook iets wat prachtig aansluit bij het gedicht van Toon Hermans.