Onze wegen
Waar onze wegen samen kwamen,
vond ik je wachtend aan de kant.
Ik noemde fluisterend je naam,
verwonderd gaf jij mij jouw hand. 
Zo wandelden we door het leven,
een weg met licht en donkere schijn.
Jij hebt me het gevoel gegeven,
dat ik waard was mens te zijn.
Lang liepen onze wegen samen,
het leek een eindeloze baan.
Totdat we op een kruispunt kwamen,
en ieder een kant uit moest gaan. 
Een afscheid was niet te vermijden,
een goede reis riep ik je na.
Jij moet je eigen leven leiden,
een ander dan dat ik nu ga.
Ik ga alleen, geheel verloren,
weer verder na een eenzame start.
Nog altijd is jouw stem te horen,
een lied van liefde in mijn hart.
Ik heb de kracht vooruit te kijken
want diep in mij leeft het gevoel,
Dat onze wegen, wat zal blijken,
toch leiden naar hetzelfde doel.
Auteur: Pimpelmees
Mooi dichtseltje hoor!
Ik krijg er een wat droeverig gevoel van …
Ik ook maar de tekst spreekt me erg aan, het is ‘mooi droevig’.