raak me niet ongevraagd aan

Raak me niet aan maar vraag of ik hulp nodig heb!

Een lezenswaardige column van een slechtziende vrouw over hulp opgedrongen krijgen en ongewild aangeraakt worden.

De Britse Amy Kavanagh is slechtziend en wordt regelmatig goedbedoeld, maar ongevraagd geholpen. Of we dat niet meer willen doen en wel híerom.
In een verhelderende column in de Britse krant Metro beschrijft ze hoe ze weleens paniekaanvallen krijgt als mensen haar ongevraagd de trein in helpen.
“Stel je eens voor dat je niet kunt zien waar je bent of wie dat doet.”

Goede en slechte dagen

Amy is slechtziend geboren. Dit betekent dat ze dus wel wát kan zien, maar niet veel. “Op een goede dag kan ik een paar meter vooruit kijken en soms een gezicht herkennen, een berichtje op mijn telefoon zien of een straatnaambord lezen. Op een slechte dag, als ik moe of gestrest ben of de zon fel schijnt, zie ik alleen maar wazige vormen en kleuren.”

Negatieve kant blindenstok

Toen ze onderweg naar haar werk steeds vaker over obstakels viel of tegen dingen aanliep, besloot Amy een blindenstok aan te schaffen. “Door deze stok begrijpt iedereen dat ik wat meer ruimte nodig heb”, schrijft ze. “Ik ben dol op mijn stok want het heeft mee veel zelfstandigheid teruggegeven, maar er zit een groot nadeel aan: mensen blijven me maar vastpakken.”

Paniekaanvallen

Goedbedoeld of niet: Amy is dat zat. “Ik weet dat mensen me alleen maar willen helpen, maar het is eng en soms zelfs gevaarlijk om me vast te pakken, te duwen, aan me te trekken of zelfs me aan te raken. Ik word er bijna nooit door geholpen, juist het tegenovergestelde. Stel je eens voor hoe het is als je plotseling over een weg wordt getrokken of in een trein wordt geduwd? En stel je nu eens voor als je daarbij niet kunt zien waar je bent of wie het doet.”
Amy krijgt er zelfs paniekaanvallen door, “omdat ik zo gedesoriënteerd raak en bang wordt als mensen me plotseling aanraken zonder dat te zeggen.” Ze redt zich prima zonder fysieke hulp van anderen. “Vergeet niet dat ik slechtziend geboren ben. Ik heb de nodige training gehad.”

Zo veilig mogelijk helpen

Al bijt ze nu wat fel van zich af, Amy wil duidelijk maken dat ze de aangeboden hulp wel echt waardeert. “Vreemden die voor me opstaan zodat ik kan zitten, me helpen boodschappen te vinden in de supermarkt en me begeleiden langs onbekende wegen, maken mijn leven een stuk makkelijker.” Maar ze verzoekt om het eerst te vrágen. “Dan kan ik meteen vertellen hoe ik het best geholpen kan worden, op een veilige manier.”
“Dus,” sluit Amy af, “als jij een blind of slechtziend persoon ziet met een blindenstok of blindengeleidehond en denkt dat diegene jouw hulp wel kan gebruiken: pak ze alsjeblieft niet vast.”