Kiezen is de kunst

Wie altijd met geschreven taal aan de gang is geweest en dan op een ‘mooie’ dag een ernstig visueel probleem krijgt. Tja, wat doet zo iemand dan? Hij (of zij…) moet keuzes maken, al heeft het woord “keuze” hier wel een licht sarcastische connotatie. Gooit hij de handdoek in de ring? Wordt hij opstandig? Maakt hij zich van kant? Of gaat hij min of meer gewoon door, ondanks de hindernissen op zijn weg?
Wat nu?

Man weet het niet

Kiezen

Wanneer zoiets niet je buurman maar jezélf overkomt, dan moet je immers aldoor kiezen. Je kunt blijven jammeren over zovele dingen die je niet meer kunt. Ik vermeld er enkele: nooit meer autorijden, niet meer fietsen, gedaan met lezen, uit met schrijven. Je noemt het maar…Kortom, je moet hoe dan ook een groot deel van je zekerheden en vooral van je zelfstandigheid opgeven.

Ja, het blijft natuurlijk erg. Maar het is gezonder wanneer je binnen de kleine waaier van mogelijkheden die je rest, naar aangrijpingspunten zoekt om toch verder te werken. En vooral, je moet wéér kiezen.

60 reacties

  1. Lieve Kim, weet je wat ik werkelijk vind, dat als je 1 van die zintuigen mist, 1 van de 5, je eigenlijk bevoorrecht bent, omdat je de illusie niet meer ziet, de beelden die je nu ziet zijn werkelijk, en geen illus sie, het is een harde les,dat wel, maar ook weer mooi in zijn beleving, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel,
    knuff Karnayna

  2. In der Beschränkung zeigt sich der Meister, en zo is het maar net.
    Overigens ben ik niet zo gecharmeerd van de manier van schrijven van Van Caelemborg; ik vind joúw teksten veel beter uit de verf komen, Kim, en veel veelzeggender!

  3. Ik vrees dat Duits mijn taal niet is en weet niet de precieze betekenis van die uitspraak…
    En bedankt voor het compliment Anna!

  4. Net als Annabee lees ik liever hetgeen jij schrijft.
    Jij schrijft meer dan woorden, jij schrijft met je ziel.
    Daarmee weet je me diep te raken.

  5. De website heb ik niet bezocht, maar de thematiek die je hier hebt aangekaart vind ik heel herkenbaar. Ik heb diverse mensen gekend die op latere leeftijd blind werden en zelfmoord hebben gepleegd. Eerlijk gezegd heb ik begin jaren ’80 ook wel eens gedachten op dat gebied gehad, maar gelukkig is het dankzij oplettendheid van mijn omgeving niet zo ver gekomen dat ik die gedachten ging vertalen in voorbereidingen.De keuze-illusie is mooi en aardig, maar op het moment dat je door verlies van visus opeens moet leren op een andere manier afwegingen te maken, wordt de draagkracht erg op de proef gesteld…
    Enfin, alles went, behalve hangen, nietwaar?

  6. Klopt Leendert.
    Ik zie mezelf ook niet als bevoorrecht omdat ik een zintuig, twee eigenlijk, mis. Het is niet onoverkomelijk, er is goed mee te leven, maar draagkracht wordt inderdaad flink op de proef gesteld. Je levensgeluk mag niet afhangen van het al dan niet kunnen zien. Maar het vergt zeker de nodige strijd om het leven leefbaar te maken en houden! En dan denk ik niet zozeer uitsluitend aan de praktische kant want voor veel zaken zijn oplossingen in de vorm van aanpassingen, hulpmiddelen, je eigen ervaring en handigheid etc. Maar emotioneel gezien is het een zwaardere last die soms goed te dragen is, soms ondraaglijk lijkt. En ook dat aspect staat niet op zichzelf maar hangt samen met je persoonlijkheid, je karakter, je leefsituatie enz. enz.

  7. Ja, met name sociaal-emotioneel. Gisteren had ik ook weer zo’n voorval bij de kassa van de supermarkt. Samen met degene uit de winkel die mij assisteerde stond ik daar en de mevrouw achter de kassa ziet bij de produkten wat koeken en chips liggen, waarop ze op een bepaalde toon aan mij vraagt of ik lekker ga snoepen, alsof ik een kind ben… Dat voelt dan niet prettig en stel dat ik gisteren wat minder goed in mijn vel zou hebben gestaan (want ik zat niet), dan had ik niet zo kunnen reageren als zo ik reageerde, want ik stelde haar de vraag terug of zij daar achter de kassa de verleiding kan weerstaan om ook niet te gaan snoepen. Interessant daarbij vond ik dat degene die mij assisteerde toen ook liet merken dat de eerder gestelde vraag toch wel wat maf was.
    Ach ja, wellicht dat het mensbeeld van die mevrouw achter de kassa wat eenzijdig ontwikkeld is.
    Hé, maar hoe het ook zij… het was vandaag al lekker zonnig weer Kim! De ramen kunnen weer open!

  8. Lieve Kim, ik hoop niet dat mijn woorden verkeerd overkomen, ik bedoel dit in de zin van het boeddhisme en zelfrealisatie en in het kader van cursus in wonderen, in die zin, als je deze materie kent, (en omdat jij deze materie op je site heb staan)dacht ik ook dat je wel begreep hoe ik het bedoelde.
    De vijf zintuigen worden in die leer de 5 dieven genoemd,omdat ze de mens verleiden de illusie te volgen ,het maya.
    In die zin ben je dus weer bevoorrecht omdat je 2 zintuigen al niet gebruikt,je zou dus alle aandacht op de innerlijke wereld kunnen richten.
    Door te mediteren,kan je misschien beelden gaan zien,die heel mooi zijn.
    Het is dus positief bedoeld
    😀
    liefs Karnayna

  9. Karnayna, ik kan volgen wat je bedoelt. Tegelijk is er in mijn beleving een andere werkelijkheid die voortdurend van mij vraagt dat ik eigenlijk wel kan zien met de ogen. In spiritueel opzicht is er zeker een prae. In mijn vorige reactie op dit log noemde ik het voorval van de mevrouw achter de kassa. Toeval of niet, maar voor die mevrouw is de materie belangrijk: de kassa, de koeken, mijn witte stok etc., terwijl ik haar slechts in auditieve zin materieel kon waarnemen. Ik lette dan ook meer op het immateriële oftewel het spirituele.

  10. Karnayna, ik heb de intentie van jouw woorden niet verkeerd begrepen hoor! Maar voor mij geldt wat Leendert schreef. De werkelijkheid, de samenleving, is gericht op mensen die over al hun zintuigen kunnen beschikken. Daar wordt van uitgegaan. Dat vergt aanpassingen van onze kant, soms het besef dat je ergens van bent of wordt buitengesloten. De samenleving is erg visueel ingericht en het leven van alledag confronteert je daar bijna voortdurend mee. Dat is nou eenmaal de realiteit. Dat is het dagelijks leven. Ik ben me ook bewust van positieve gevolgen, misschien kun je het voordelen noemen. Maar zoals ik ook ergens op mijn site schreef… hoe groter het voordeel, hoe groter het nadeel!! Het is ook afhankelijk van wat je de boventoon laat voeren. Toch kun je er niet onderuit dat het flinke beperkingen met zich meebrengt. Maar goed, dan doel ik dus met name op het dagelijks leven, in de buitenwereld, niet op de binnenwereld.

  11. Leendert, ik reageer nog even op jouw voorval met de kassadame. Zelf maak ik dit nooit mee, maar wel maakte ik het mee dat een kennis van me, die in een rolstoel zit, zo behandeld werd. Gelukkig kon hij ermee lachen, of erom lachen. Zelf vond ik het gewoon triest hoe die vrouw hem benaderde in de
    winkel. Ik kan dat niet begrijpen. Hoewel, ik denk het te kunnen verklaren. Ik vermoed dat het veelal voortkomt uit onzekerheid. Mensen weten niet altijd hoe ze met je om moeten gaan, voelen zich wat onhandig. Dat dat niet nodig is weten wij ook wel. Ik wil niet als gehandicapte behandeld worden, ik wil als mens behandeld worden. Ik vind het overigens goed dat je er een draai aan wist te geven door een grapje te maken. Dat zegt vaak meer dan genoeg.

  12. Gelukkig Kim (en ook Leendert) dat jullie het begrijpen. pfff
    Nu begrijp ik ook wat jij bedoelt, Kim, je leeft in die wereld,die helemaal op het uiterlijk is ingesteld.
    Misschien vind je het gek klinken, maar soms doe ik alsof ik blind ben,om te voelen wat ik voel, ten eerste struikel ik overal over, en ben totaal mijn oriëntatievermogen kwijt, na tig herhalingen gaat het lukken, ook het evenwicht schijnt anders te zijn.
    Dus geloof me, ik heb heel veel respect voor jullie,die zo maar dapper de wereld ingaan, zonder te zien waar je bent, wat er op je pad komt.
    Maar als ik mediteer en ik sluit mijn ogen dan zie ik de kosmos, de sterren,met mijn derde oog, en dan mis ik de materie echt niet.
    En inderdaad de realiteit is kei-hard, maar misschien helpt het om de realiteit te verzachten, door haar stralend tegemoet te gaan met het zonnetje binnenin, een aura die uitstraalt hier kom ik, en alleen positieve stralen komen bij mij binnen,ik sluit mij af voor negativiteit
    En dat jullie zonnetjes zijn dat weet ik zeker!
    liefs Karnayna

  13. Afgelopen zondag stond ik op een braderie. Mijn partijgenoten hadden eens aangegeven dat ze graag iemand van de gemeenteraadsfractie aanwezig hadden en mijn fractiegenote had aangegeven ’s middags verhinderd te zijn. Maar ja, eigenlijk kan ik op zo’n braderie niet veel doen, want mensen komen eerst van de ene kant aangelopen en dan van de andere, zodat de kans tamelijk groot is dat ik dezelfde aan zou spreken als ik nieuwsbrieven uit zou delen. Verder liggen er teveel verschillende papieren in de stand om adequaat mensen op het een en ander te kunnen attenderen. Ik geniet er dan wel van als ik anderen enthousiast dingen hoor doen, zoals ballonnen uitdelen, mensen helpen bij de fotoraadwedstrijd e.d. en eens per half uur is er dan wel iemand die wat meer wil weten over actuele zaken of die graag wat wil melden aan de fractie, maar verder is dat nu niet bepaald een situatie waarin ik actief wat kan doen.
    Maar ik doe wel mee.
    Haha, ik bedenk opeens dat het eigenlijk ook wel een goeie zou zijn als we de volgende keer geen fotoraadwedstrijd doen, maar een stemmenraadwedstrijd…

  14. Karnayna, ik begrijp dat jou de jongste reacties van Kim en mij deed opluchten. Fijn! We zijn er op de wereld om mekaar, om mekaar, te helpen, nietwaar?
    De zonnetjes kunnen als het ware de kou uit de lucht nemen!

  15. Karnayna, geen zorgen, ik ga altijd uit van positieve bedoelingen, tot het tegendeel bewezen is! 😉
    Ik vind het niet gek klinken dat je af en toe bewust je ogen sluit. En ook is het niet verwonderlijk dat je dan haast je nek breekt; het is immers geen dagelijkse reaeliteit voor je. Maar goed, het went inderdaad!
    Als je naar mooie muziek luistert, ergens intens van geniet doe je vaak automatisch je ogen dicht. Deed ik vroeger al, doe ik nu nog. Als je je ogen dicht hebt kun je je beter concentreren, sluit je een deel van de wereld buiten.
    En zo zie je maar, we verstaan elkaar goed, we doelden alleen op een andere wereld, een andere beleving van die wereld…

  16. Leendert, goh wat kan ik me dat goed voorstellen daar op die braderie. Ik zou me in een dergelijke situatie beslist niet op mijn gemak voelen. Weet niet of ik het zou doen. Daar ben ik niet zo sterk in. Ik vind jouw idee wel leuk bedacht, een stemmenwedstrijd. Het is een leuke manier om mensen eens op een andere manier te laten kijken, luisteren… iets wat ze niet verwachten.

  17. Een stemmenwedstrijd lijkt me een geweldig goed plan.
    Wij luisteren vanwege de gevoeligheid voor geluiden met andere oren dan de ‘doorsnee’ Nederlander voor zover die bestaat dan,
    Stemmen zeggen heel veel over mensen, terwijl veel zienden zich laten afleiden door hun visuele prikkels.

  18. Indigo, klopt helemaal wat je daar zegt. Uit de stem kun je enorm veel info halen. Het stemgebruik, intonatie e.d. vormen een onderdeel van het non-verbaal gedrag, terwijl de meeste mensen bij lichaamstaal eerder, of uitsluitend, denken aan gezichtsuitdrukking, houding en zo.

  19. Ja Kim.. je hebt gelijk, als ik naar muziek luister, sluit ik mijn ogen, vooral vioolmuziek, dan raakt het mijn ziel, die klanken Zelf heb ik een theorie ontwikkeld dat de tonen van muziek in kleuren vertaald kunnen worden, zo zou je met muziek een schilderij kunnen maken, ook bekende schilderijen zou je kunnen vertalen in muziek.
    Leuk een stemmenwedstrijd! Goed idee.
    liefs Karnayna :Glimlach:

  20. Dat zou me pas aparte kunst worden!!
    Zelf kreeg ik tijdens mijn opleiding een keer een vak waarin we moesten tekenen, schilderen en boetseren. Op een keer kregen we de opdracht een klasgenoot te tekenen, maar dan abstract. Dat lukte me dus wel. Ik ging af op mijn gevoel bij haar, wat ik over haar wist en wat dat bij me opriep. Dat vertaalde ik in kleuren en in vormen, dus lijnen, golfbewegingen enz. Het resultaat scheen mooi te zijn. Toch was dat niet belangrijk voor me, het ging er mij om dat ik mijn gevoel wist te vertalen en dat zij mij begreep. Dat was gelukt dus doel bereikt.

  21. Sommige muziek kan je in vervoering brengen. Ik heb dat niet bij Marco Borsato, omdat dat teveel produktiegericht lijkt te zijn, maar ik heb nu bijvoorbeeld een CD in de speler zitten van Pussycat en dan hoor je de zangeres o.a. over de Mississippi zingen. Ik vergeet dan dat ik maar in de buurt van een simpel vijvertje woon en hoor the guitarplayer aan de over overgaan op rock roll. Geweldig!
    Het zijn inderdaad de klanken die kleur kunnen geven. De lage klanken geven een soort basis en de hoge iets kosmisch. Een pamfluit of ander houten instrument klinkt anders dan trompettergeluid, alhouwel… Een meisje hier uit mijn woonplaats heet Trompetter en speelt fantastisch marimba.
    Onlangs was ik bij een klankschalenconcert en daarbij werd ook uitgelegd hoe bepaalde klanken effect hebben op de chakra’s.Met kleuren werkt dat ook zo.

  22. Karnayna, ik heb er nog eens over na zitten denken. Het zou me wel lukken muziek om te zetten in kleuren. Zou leuk zijn als meerdere mensen dat deden bij hetzelfde muziekstuk en dan vergelijken! Maar een schilderij vertalen in muziek.. Ik vind het een origineel idee maar vraag me af of het resultaat nog om aan te horen zal zijn! Nu kan ik toch al geen instrument bespelen dus als ik ermee aan de slag zou gaan wordt het gegarandeerd een fiasco!! 🙂

  23. Ja Leendert, dat ervaar ik vaak ook zo. Muziek is belangrijk voor me en kan me in bijna iedere stemming brengen. Overigens vind ik Marco Borsato niet produktiegericht en sommige teksten vind ik erg mooi. Maar meestal omdat ik er iets in herken, het me om de een of andere reden raakt. Maar ja, iets herkennen in de tekst is vaak niet zo moeilijk meer, want naarmate je ouder wordt en je rugzakje zich vult komen er vanzelf meer raakvlakken of herkenning… Grapje.

  24. Ik zal proberen uit te leggen hoe dat destijds zat met die tekening. Dat meisje had erg nare dingen meegemaakt in haar jeugd. Dat heb ik vertaald d.m.v. donkerdere kleuren, en de lijnen werden harder, maar soms juist naar binnen gekeerd. Het was haar schaduwkant. De andere kant van haar was erg open en vrolijk, zacht. Dat deel kreeg heldere tinten en zachte en ronde vormen en lijnen. Die tegenstelling, die 2 kanten van haar heb ik geprobeerd te verwerken in die tekening.

  25. Kim, jouw weblog weerspiegelt een diversiteit aan onderwerpen en jij brengt dat met enthousiasme oftewel elan. In plaats van te zeggen dat taal een spiegel van de geest is zou ik dan kunnen zeggen dat water voor het vuur oftewel water voor de zon eruit ziet als een regenboog, een breed scala van kleuren.

  26. Laat ik ook een duit in het zakje doen.
    We kennen de term klankkleur in de muziek. Elk muziekinstrument heeft zijn eigen kleur. Maar je kunt de term uitbreiden door je kleuren voor te stellen bij klanken. Bij het geluid van pauken komt mij donkerblauw voor de geest, bij een viool uitwaaierende potloodlijnen in de alle kleuren van de regenboog en bij een hobo donkergroen. Bij een trompet denk ik aan blik. Plak dat er tegenaan en je hebt een driedimensionaal schilderij.

  27. Ja, het werd weer een formule… hahaha. Ik word nog eens een oude tovenaar… hahaha.
    Simsalabim en wat vind je daarvan Kim?
    Jouw toelichting op hoe je je klasgenote hebt getekend vind ik heel helder.
    Tja, bij Marco beluister ik er niet zoveel passie in. De teksten die hij zingt vind ik ook best goed, maar ik mis iets waardoor het in mijn oren gekunsteld lijkt. Maar ja, een kniesoor die daarop let wellicht?

  28. Heerlijk wat een kleuren en klankenspel, Kim zoals jij getekend hebt, dat is prachtig, je begrijpt dus wat ikbedoel, het is een soort van trilling die bij de kleur hoort. Trilling zit ook in de muziek, eigenlijk ben ik ervan overtuigd dat alles trilling=energie is,dus of je die trilling nu vertaalt in een kleur of een kleurklank?
    Het moeilijkste is inderdaad dezelfde kleur op dezelfde klank te krijgen, jouw idee is prachtig Kim, je zou dan een gemiddelde kunnen nemen van welke kleur past bij welke klank, en daarvanuit een schilderij gaan maken.,.
    Stel bijvoorbeeld je de Nachtwacht voor van Rembrandt, donkere tonen,met gouden lichtklanken, een dragende melodie,.
    Luider naar de Bolero van Ravel, en je ziet de kleuren van de stoet met olifanten en koper.
    Felle penseelstreken, groen, geel, zwart.
    Ik filosofeer hier maar wat hoor (lol)
    Ben benieuwd hoe het verloopt
    liefs Karnayna :Glimlach:

  29. Als ik me dat zo voorstel moet het schitterend worden! Grappig is wel dat er al overeenkomsten zijn. Donkere kleuren staan voor de lagere tonen, de wat sombere muziek, en lichte kleuren, of felle staan voor heldere klanken, vrolijk, fel, uitbundig, het tegenovergestelde van ingetogen…
    Dat alles trilt, vibreert, denk ik ook. Zo heb je dat ook met echolocatie. Door de luchtstroom, de trillingen die weerkaatst worden op een groot object kan ik dat voelen op mijn huid. Als ik een kleine kamer betreedt, of eentje die erg vol is, voelt dat beklemmend, benauwend aan. Als ik op straat langs een auto loop lijkt het daar donkerder, want ik voel dat het niet open is, dat er iets staat. Hopelijk ben ik nog een beetje te volgen! Ook geluiden worden weerkaatst op grote voorwerpen. En bijvoorbeeld bij een bushokje hoor je de echo.

  30. Natuurkundig beschouwd hebben kleuren ook trillingen. Zo kan een (infra) rode lamp worden gebruikt voor verwarming van spieren. Bij alternatieve geneeskunde kent men de kleurentherapie.
    Bij de Bolero denk ik trouwens aan rood. Of erger jij je er groen en geel aan Karnayna? (grapje)

  31. Goeie voorbeelden, Leendert!
    De Bolero vind ik prachtig. Moet dan trouwens altijd even terugdenken aan de film Ten met Bo Derrek…
    Bij de Bolero denk ik aan heel veel kleuren, maar ze moeten qua intensiteit en qua vorm die ze krijgen, aangeven hoe de muziek verloopt, wat die uitstraalt. Dat wordt een heel groot kunstwerk! :Knipoog:

  32. Het verschil tussen licht en verf vind ik nogal eens lastig. Als je rood, groen en blauw licht in gelijke mate mengt, krijg je wit, terwijl je bij het mengen van rode, gele en blauwe verf zwart krijgt. Ja, bij verf is geel een primaire kleur, terwijl bij licht groen een primaire kleur is. Bij menging van rood en groen licht krijg je geel licht en bij menging van blauwe en gele verf krijg je groene verf. Maar vraag me niet hoe je met de primaire verfkleuren het bruin kunt maken.
    Behalve kleur kun je dan inderdaad verder variëren qua felheid en qua vorm. Grappig zijn de effecten met lijnen. Zo lijkt een lijnstuk met aan de linkerkant een en aan de rechterkant een korter dan een lijnstuk met aan de linkerkant een en aan de rechterkant een . Ook kan een v-tje in de lucht al simpel op een vogel lijken. Door een overhemd aan te trekken met horizontale strepen lijk ik dikker en door donkere kleuren dunner. Heel maf eigenlijk!

  33. Abacadabra voor me. Ik werkte overigens niet met verf maar met pastelkrijt of zo iets, ik ben vergeten hoe dat spul heet. Niet van dat vette krijt maar juist zacht.

  34. Ja, vermoedelijk ken ik dat spul. Een soort pastelkrijt dat nogal sterk afgaf. Op school (lagere school) werkte ik met wasco en dat was inderdaad vettig, terwijl dat pastelspul droger was dan gort. Als je er een vel papier oplegde en dat verschoof kon je dat zien aan de tekening en stond er een afdruk op dat andere vel.

  35. Ik denk dat het dat was ja.
    Maar om er even op terug te komen, het lijkt me erg apart om een tekenklasje samen te stellen en dan moet iedereen vanuit zijn gevoel en gedachten gaan tekenen, zonder de ogen daarbij te gebruiken. Moet bijzondere resultaten geven! :Knipoog:

  36. Ha ha Leendert, nee hoor ik erger mij niet aan de Bolero, wel heb ik jarenlang moeite gehad om het te horen. Mijn eerste man heeft zelfmoord gepleegd en op zijn crematie werd de Bolero gespeeld. Jarenlang heb ik de Bolero geassocieerd met zijn zelfmoord, totdat ik gewoon eens neutraal ging luisteren en het gewoon mooi kon vinden.
    Neemt niet weg dat de chaos en kakafonie van instrumenten mij wel deed denken aan zijn chaotische gedachten.
    Kim, het wordt schitterend, ik weet het zeker!
    En voor mij ben je prima te volgen
    Liefs Karnayna

  37. Karnayna, ik kan me goed voorstellen dat je lang niet naar de Bolero hebt kunnen luisteren! Ik denk dat je dat liedje nooit kunt horen zonder ook maar even terug te denken aan je eerste man. Hoe je een liedje ervaart kan naarmate de tijd verstrijkt wel wat veranderen, het wordt misschien iets minder confronterend of pijnlijk.
    Zelf heb ik dat ook met erg veel nummers, ik associeer ze met bepaalde gebeurtenissen of mensen. Ik voel ook altijd nog een schok, schrik even, als ik het liedje hoor dat op de begrafenis van Henry werd gedraaid. Maar kan er wel goed naar luisteren, vind het erg mooi maar zal het nooit los kunnen koppelen van die dag.

  38. De Bolero ken ik eigenlijk niet zo goed. Ik denk erbij aan het repeterende patroon en de opbouw in volume. Maar ik kan mij zo niet voor de geest halen welke instrumenten er zoal te horen zijn. Slagwerk, Arabische klanken, dat wel.

  39. Op de kunstacademie was het een opdracht, Kim, om met de ogen dicht te tekenen. Wat ik toen heb gemaakt kon ik meteen aan klasgenoten verkopen, zo goed vonden ze het. Perspectieven voor je klasje.

  40. Nou dan doe jij vast mee!
    Over mijn werk was men toen ook erg enthousiast en dat is leuk om te horen. Verder kon ik er niks mee, ik bedoel ik kon het niet bevestigen of ontkennen. Ik weet alleen dat ik puur op mijn gevoel af ben gegaan en dat ik het enorm leuk vond om te doen. Ik hou sowieso van kunst, heb ook tekenen en kunstgeschiedenis in mijn eindexamenpakket gehad, ik was toen dus nog niet blind, en heb het best als een gemis ervaren dat ik niet meer kon tekenen. Toch wel, zo bleek later, maar alleen abstract.

  41. Leendert. de Bolero begint heel zachtjes, en er komt elke keer een muziekinstrument bij. Voordat de film met Bo zo bekend werd, was de voorstelling van de Bolero die van een stoet, circusoptocht met olifanten, het trompetgeschal werd geassocieerd met het trompetteren van de olifanten. Op een gegeven moment,hoor je alle instrumenten door elkaar, een chaos, kakafonie, tot een ‘grande finale’,the end.
    Kim, ja gek is het, dat die muziek je altijd aan dat moment blijft herinneren, alsof het een speciaal privilege heeft voor nu juist dat moment.

    Kim.. complimenten, de uitstraling van jouw log, maakt dat ik mij zeer op mijn gemak voel, en zo maar alles neerzet, ik ben verbaasd over mijzelf

    Paardenman, ik ga het proberen, met ogen dicht tekenen. mij benieuwd :Cool: :Glimlach:

  42. Karnayna, doet me goed te lezen dat je je op je gemak voelt hier zo! En ik ben blij met je bijdragen, is een wisselwerking hè!
    Mooi gezegd over dat privilege. Och, ik heb dat met zoveel muziek. Vaak leuke, mooie herinneringen, soms droevige. Ik kan bij I’ve had the time of my life, Dirty dancing, in gedachten zo weer op de dansvloer staan tijdens de dansles van lang, lang geleden. Ik zie de film ook nog zo voor me. Dat lied hoort bij die periode in mijn leven. En zo heb ik er velen.

  43. Het gesprek is de aangenaamste bezigheid in ons leven, aldus Montaigne in zijn Essays. Dat is dan ook de reden dat hij, als hij moest kiezen, eerder zijn gezichtsvermogen zou willen verliezen dan zijn gehoor of zijn spraak.

  44. Oja, Karnayna, het is wel handig een ziende in de buurt te hebben. Die kan je de kleuren aangeven die je wilt gebruiken! :Knipoog:

  45. Zeg overbuurman van me… ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Maar puur vanuit mijn huidige situatie waarin het gehoor, en de spraak voor mij sowieso (!), een erg belangrijke rol spelen, en taak vervullen. Maar vanuit mijn blindheid is het logisch dat ik me richt op mijn gehoor en daar veel waarde aan toeken. Zou ik doof zijn dan zou mijn gezichtsvermogen juist extra belangrijk zijn. Tja…

  46. Hoi Kim,ik ben in de buurt,als je me nodig hebt
    Ik heb trouwens jouw optreden gezien op je website, op de tv knap hoor!
    Wat ze wel eens zeggen, overbuurman, is dat als 1 zintuig uitvalt de andere zintuigen sterker worden, wat mij opvalt bij Kim, die helaas ook geen reukvermogen meer heeft, is dat Kim helderziend, voelend, horend? geworden is, of al was maar nog meer versterkt. (correct me if I am wrong, Kim)

  47. Lieve Karnayna, veel teveel eer voor Kimmetje!
    Goh, heldervoelend, -horend en zo? Hm, hoezo? Ben me er niet van bewust.
    Overigens, het is wel waar dat andere zintuigen het verlies van eentje zoveel mogelijk compenseren. Ik ga niet beter horen, maar ik ga wel beter gebruik van mijn gehoor maken. Wat ik hoor en voel en zo kan een zienden ook horen, voelen, maar die richt zich daar veel minder op, simpelweg omdat dat niet nodig is. Die halen info uit wat ze zien, en ik haal die uit wat ik hoor. Maar dan moet je natuurlijk nog wel leren dat op de juiste waarde te schatten. Ik bedoel, ik dénk soms aan iemands stem wat te kunnen horen, een bepaalde emotie, maar dat hoeft niet altijd te kloppen. Hoewel ik wel durf te stellen dat het nagenoeg altijd klopt.
    Ben je in de buurt??
    Kom je me helpen met tekenen? :Glimlach:

  48. ha ha..die leendert.. leuk. Je hebt ook die mensen die zijn ‘ziende blind’ komt op hetzelfde neer geloof ik.
    Lieve Kim, ik ga je helpen tekenen, ik ga je mailen. Dit zal na pinksteren worden, want nu even drukke dagen, maar volgens mij wordt het een succes. Denk maar aan Deepak Chopra
    liefs Karnayna :Knipoog:

  49. Allemaal fijne pinksteren gewenst..
    En Kim wat dacht je van een computerprogramma, die noten en tonen omzet in kleuren? waarmee je kan schilderen op de computer. Moeten we wel nog iemand vinden, die de software kan maken
    CU soon..
    liefs Karnayna :Glimlach:

  50. Karnayna, al die ideetjes van je, we stoppen ze in de ideeënbus. En weet je wat, houd die maar even goed in bewaring, want ik raak hier alles kwijt als ik niet oplet. Zit midden in de verhuizing, vandaar!
    Ook fijne Pinksteren gewenst! :Bloemen:

  51. OO.. verhuizen… vreselijk..
    ik laat je lekker met rust
    ik sla alles op voor je, en na de pinksteren/verhuizing mail ik je
    Fijne dagen en take care! :Glimlach:

  52. Hahaha, mijn hobby is het ook niet. Maar ik heb mazzel, mijn man heeft namelijk 25 jaar bij een verhuisbedrijf gewerkt, dus hoef ik me geen zorgen te maken. We zijn nog niet over maar al wel volop bezig, er is werk genoeg. Geeft niet. Verder ben ik blij dat ik nog internet heb en lekker kan werken achter mijn pc! Mail maar wanneer je wilt, ik merk het wel..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.