Boven op de berg

Bram Vermeulen – Boven op de berg

’t Was boven op de berg dat ik begreep
En besloot het nooit meer te vergeten
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Wat ik al zo lang had moeten weten

Diep onder mij het zachte groene dal
Wit boven mij de wolken in het blauw
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Wat ik nooit meer vergeten wou

Geen stem, geen vuur vanuit een struik
Gewoon de vage bergen in de mist
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Dat ik dit al langer wist
Altijd, altijd

Geen donderslag bij heldere hemel
Ook niet de bleke sikkel van de maan
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Ik kan ook zonder angst bestaan

Was het de wind die mij vertelde
Je bent nooit alleen op deze aarde
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Wat ik al lang bewaarde

Was het de warmte van de zon zon
De geur van steen, door mij herkend
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Je bent nooit alleen als je samen met jezelf bent
Altijd, altijd

Bram Vermeulen
Bram Vermeulen werd geboren op 13 oktober 1946 in Den Haag, als jongste zoon in een gezin met 3 kinderen. In zijn jeugd excelleerde hij bij volleybal en als 16-jarige was hij spelverder van het Nederlands volleybalteam. In 1967 studeerde hij psychologie in Amsterdam waar hij Freek de Jonge ontmoette. Vermeulen vormde in de jaren zeventig samen met De Jonge het baanbrekende cabaretduo Neerlands Hoop. Na hun opsplitsing in 1979 speelde hij met de Nederlandstalige rockband De Toekomst en maakte hij deel uit van het Werktheater. Als zanger en muzikant was hij inspirator voor veel Nederlandstalige muzikanten. Naast zijn muzikale soloprogramma’s was hij schilder, schrijver en televisiemaker voor de RVU. Voor zijn werk ontving Vermeulen vele onderscheidingen, zoals de Annie MG Schmidtprijs in 1995 voor ‘Een doodgewone jongen’, de Scheveningen Cabaretprijs 1997 en drie Edisons.

Op 4 september 2004 overleed Bram Vermeulen volkomen onverwacht op vakantie in het Italiaanse Toscane in zijn slaap aan een hartstilstand. Hij was getrouwd met Shireen Strooker, had twee dochters en twee stiefzoons.

Als er dan één troost is, Bram Vermeulen geloofde in reïncarnatie.

2 reacties

  1. Prachtig is het! Ik begon te lezen en bedacht mij al dat het een lied moest zijn, maar Bram was zo’n lieverd om te horen. Rode wijn en een kaasje erbij. Daar doet hij mij aandenken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.