Dagdromen
In een wereld waarin een volle agenda een statussymbool is, is dagdromen een bedreigde activiteit. Dromers moeten zich voortdurend verantwoorden. Maar net als de ‘werkelijke wereld’ – van werken en boodschappen doen – bestáát de droomwereld. Het is dan ook de kunst om dagdromen en realiteit samen te brengen. De dwarse visie van Tom Hodgkinson, professioneel dagdromer. 
Tijd verspillen
Om te kunnen dagdromen, moeten wij, luiwammessen, lijden. Hoe wreed zijn de bureaucraten, leraren en uitbuiters die ons voorhouden dat wij onze tijd verspillen. Ze zeggen dat we met ons hoofd in de wolken lopen, dat we moeten ophouden uit het raam te staren. Zelfs onze vrienden zeggen ons, wanneer we onze uitzonderlijke plannen voorleggen: “Droom maar lekker verder.”
Bron: Ode (webpagina van dit artikel bestaat niet meer)
Meer lezen over nut en noodzaak van dromen: Nemokennis
Dat artikel is mij op het lijf geschreven!
Ik heb zelf ondervonden dat ik in een heel moeilijke periode in mijn leven niet meer durfde dromen.
Na verloop van tijd kwamen de dromen vanzelf weer en daardoor werd mijn leven weer rijker.
Typisch eigenlijk hè, maar mooi dat je dromen terugkwamen en je leven er rijker door werd! Ik denk dat het iets is wat je jezelf moet kunnen, en durven, toestaan. Dromen zijn vaak op wensen gericht, of op de toekomst. En daarmee hangen ze ook weer samen met het heden. In het heden moet er ruimte zijn om te denken aan de toekomst…
Helemaal eens met Tom.