Misser

“Misser?”

Laatst was hier een vriend van me die, voor de volledigheid, blind is. Na een poosje begeleidde ik hem naar de keuken. Daar stond ik een beetje te hannesen. Ik zei terloops: “Oh ja, ik kan je hier wel neerzetten…”
Waarop hij even terloops reageerde: “Waar zetten we Mark neer?”
Oeps. Had ik mezelf betrapt op een opmerking waar ik zelf ook een hekel aan heb. Het klinkt zo alsof je een gebruiksvoorwerp bent, een tas boodschappen of iets dergelijks. Hij moest er hartelijk om lachen! En ik? Ik realiseerde me hoe makkelijk je ongemerkt en onbedoeld iets stoms kunt zeggen.

Nu gebeurt dat wel vaker in de communicatie tussen mensen. De zender en ontvanger zijn niet altijd op elkaar afgestemd. En soms vult de ontvanger iets in over hetgeen wordt gezegd, maar wat niet zo is bedoeld! Toch hoor ik vaker opmerkingen die me niet vrolijk maken. Wat te denken van uitspraken als: “het is toch maar fijn dat je Berry hebt!” Hier kan ik natuurlijk allerlei gedachten op loslaten. Feit is wel dat ik mensen zulke opmerkingen niet hoor maken tegen anderen, en ik ze zelf ook niet maak. Of een andere waarvoor ik werkelijk allergisch ben: “Je zult het gewoon moeten accepteren…” Dit bijvoorbeeld mbt mijn handicap of nu de ziekte van Chris. Het zal allemaal vreselijk goed bedoeld zijn, ik kan er alleen niks mee.

Gepubliceerd
Gecategoriseerd als Kim

11 reacties

  1. Tja, die opmerking verdient inderdaad niet echt een schoonheidsprijs, maar het is goed, als je er samen om kunt lachen.
    Ben ook blind en ken ze wel, dat soort opmerkingen.

    Vanwege mijn werk reis ik veel. Kom dus heel wat mensen tegen onderweg. Soms levert dat leuke contacten en gesprekken op, maar vaak ook vervelende vragen of opmerkingen, over het algemeen voortkomend uit onbegrip.
    “Woon je zelfstandig, of woon je nog bij je ouders?” Dat is zo’n vraag, waarbij ik iedere keer weer mijn tenen bij elkaar knijp. Als ik dan vertel dat ik getrouwd ben en vader van drie kinderen, dan voel ik vaak de verlegenheid van de ander. Het besef, dat deze vraag niet gesteld had moeten worden.
    Maar hopen, dat dat besef tot meer begrip zal leiden.

  2. Schrobbelèr, dank voor je reactie. Mooi voorbeeld ook!
    Ik zou nu zo kunnen reageren:
    Goh, werk je? Werk je dan bij een sociale werkplaats of zo of als telefonist?
    En jouw vrouw, is zij ook blind? Nou goh ja toch wel knap hoor. En fijn dat dat tegenwoordig allemaal kan hè. 🙄 😉

  3. Ik zie het absoluut NIET als misser Kim … moet je op ieder woord dan zout leggen. Alles afwegen. Als ik tegen mijn vrouw zeg: Wil je even iets pakken … zeg ik ook niet: wil Marja even iets pakken? Deze spreektaal is gewoongoed. Ik had er niets achter gezocht. Tegen een ander praat je niet met de eigennaam. Ja, tegen babys: “Waar is Melanie nu?”Ik zie me al tegen mijn vrouw zeggen: “” Smaakt het eten Marja lekker?”
    Gewoon niet moeilijk doen.
    EWIK

  4. Ha Erik, het ging mij niet om hoe ik hem aansprak want daar was niks mis mee, het ging meer om dat neerzetten. En als ik dat zo teruglees merk ik dat het lastig is het goed over te brengen wat er dan zo fout aan voelt!

  5. Hoi Erik, Wat Kim waarschijnlijk bedoelt is, dat “neerzetten” iets is, dat je doet bij een voorwerp, iets, of in dit geval iemand, die wordt neergezet, zonder daar zelf enige invloed op uit te kunnen oefenen. Je zou ook kunnen vragen: “waar wil je zitten”? Dan laat je de ander de keus, geef je hem een gelijkwaardige positie.
    Als ik het misheb, Kim, dan hoor ik het graag.

  6. Bekend probleem. Ik ken een grote blinde die wel hele lange tenen heeft. Als mensen dergelijke opmerkingen maken, dan draait het met hem vaak op ruzie uit. Dat is niet echt handig. Dat je bij kennissen er een keer op wijst moet kunnen, maar een wildvreemde afblaffen om zoiets is erg onhandig. Hij zou het zichzelf een stuk makkelijker maken en meer gedaan krijgen als ie op dat punt iets meer kon hebben.

  7. Schrobbelèr, klopt wel wat je verduidelijkte. Het klonk wat onbeholpen terwijl het zo allerminst bedoeld was. Een echte misser is het natuurlijk niet, het gaf slechts aan dat je iets soms anders bedoelt dan het eruit komt! 😉
    Xiwel, mensen afblaffen lijkt me nooit de juiste weg. Het kan zijn dat mensen hem vaak voor het hoofd stoten en dat dan die ene keer nét de druppel was. Zelfs dan mag je je wel inhouden, vind ik. Maar goed, het is kennelijk wat je al zei: lange tenen.

  8. Tja, taal blijft een moeilijk iets he.
    Maar: je mag blij zijn met Berry, maar gewoon als partner, zoals vele mensen gewoon getrouwd zijn en een partner hebben ……

    En wat betreft de ziekte van Chris en je eigen handicap: accepteren zal je zoiets nooit, maar je leert er mee omgaan, je moet er mee leren omgaan.

    Het is zoals je zegt: de mensen bedoelen het goed.

    En hoe vaak zegt iemand tegen jou: tot ziens …… daar zou je ook over kunnen vallen he …… .

    Gelukkig kon Mark lachen om jouw opmerking. Dus voel je niet te schuldig.

    Groetjes Audrey

  9. Audrey, mooi gesproken!! Veel hangt af van je eigen interpretatie, en gevoel ergens over.

    Gelukkig dat ik niet val over uitdrukkingen als tot ziens en zo want dan zou ik de hele dag wel kunnen vallen! :Sort of: Dat zie ik overigens als spreektaal. Het wordt pas vervelend als mensen woorden als zien en kijken nadrukkelijk gaan vermijden.

    Natuurlijk ben ik blij met Berry 🙂 maar ook die opmerking moet je zien in de context. Het gaat dan meer alsvolgt: kan je man wel zien? Ja. Oh da’s wel fijn, een paar ogen extra voor je. Is toch wel fijn dat je hem hebt…
    Of zo iets.
    Ongetwijfeld goed bedoeld, het gaat voor mijn gevoel wel uit van beperkingen ipv mogelijkheden, maw is het gericht op wat ik niet kan, kijken, en dat dat door Berry gecompenseerd zou worden. Maar goed, dat is mijn interpretatie!

  10. Ha Kim,

    Errug herkenbaar, “wil zij ook naar binnen?” , gelukkig kunnen wij goed relativeren en moeten er vaak hard om lachen. Het meest onbeschaamde dat ik ooit heb horen vragen is: “hoe doen jullie het in bed?” dit werd gevraagd door een totaal onbekende ergens op vakantie. Mijn bijdehandte partner zei toen:” als u nu eerst eens verteld hoe u het doet, dan vertel ik hoe ik hoe ik het in bed doe”. De man kreeg het schaamrood op zijn kaken, en wist niet hoe snel hij uit de voeten moest komen. Ook ons wordt vaak gevraagd of wij zelfstandig wonen of in een “tehuis”. Wat knap!!!

    Ach, het ligt er maar aan wie het zegt, en hoe, en het is ook maar net hoe jezelf op dat moment in je velletje zit. De ene keer raken onhandige opmerkingen je totaal niet, en de andere keer kan het je totaal van slag maken.
    Daarom probeer ik er niet zomaar dingen uit te flappen en voorzichtig te zijn met mijn woorden en opmerkingen. Ik ben altijd bang om mensen onbedoeld te kwetsen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.