Het was mijn beurt maar bijna niet
Wat een stunt. Vandaag moest ik naar het UWV voor mijn herkeuring. Om 10:45 lopen we naar buiten, naar de auto. “Shit”, zegt Berry, “waar zijn mijn autosleutels? Die zaten net nog in mijn jas! Hoe kan dat nou?” Zucht. Doet me denken aan dit voorval.. Waar hij niet bij stil had gestaan was dat hij een andere jas had aangetrokken dan hij even daarvoor nog aan had.
Er was geen enkele mogelijkheid ons huis in te komen, alles zat potdicht en op slot, net een vesting.
Maar, ideetje! Mijn ouders wonen hier vlakbij en misschien werkte mijn vader wel thuis vandaag… En ja, het zat ons mee en van hem kregen we de felbegeerde sleutels! Toch nog op tijd voor mijn afspraak!
En ja verder deed onze misser me denken aan het volgende:
Een ezel stoot zich niet tweemaal aan denzelfden steen,
d.w.z. iemand, die eens iets nadeeligs heeft ondervonden of eene fout heeft begaan, zorgt wel, dat dit geen tweede maal geschiedt.
Te recht merkt Tuinman I, 370 op: Dat hebben wij van de Latynen. Asinus ad lapidem non bis offendit eundem. Zy zijn dan dwaazer dan ezels, die zich niet wachten voor dat geene, waar by zy zich eens qualyk bevonden hebben. Vgl. ook Cicero de Orat. Neque me patiar iterum ad unum scopulum ut olim classem Achivam offendere;
Vondel ’s Leeuwendalers, Een ezel stoot maer eens zich aen den zelven steen. De mensch wel zevenmael, en denckt niet om zijn been.
Bron
Ik keek eens even wat mijn Prisma-woordenboek Esperanto-Nederlands Nederlands-Esperanto te melden had over de ezel in relatie tot de steen. Ik las eerst dat het vertaald werd met “sagxa hundo post la vundo” en dat was uiteraard aanleiding om te kijken hoe dat dan terugvertaald zou worden, want “sagxa hundo post la vundo” zou ik vertaald hebben met zoiets als “wijze hond na de wond”. Het werd evenwel terugvertaald met “door schade en schande wijs”. Tja, dat heeft er wel wat mee te maken, maar ik plaats nu wel een vraagteken bij mijn Prismaatje!
Nou ja… Prismaatje… Ik heb het woordenboek in de uitvoering met brailleschrift en de 10 banden zijn daarbij totaal 65 centimeter breed en elke band is 35 centimeter hoog. Ter vergelijking: het normale Prismaatje is ongeveer 3 centimeter breed en 18,5 centimeter hoog.
Grappig, dat ook ‘grote’ schrijvers zich om den ezel en den steen bekommerden.
De uitslag van je herkeuring laat zeker lang op zich wachten?
Ja ik ben een moeilijk geval.
Nee, degene die ik gisteren sprak schrijft een verslagje en binnen 2 tot 5 weken mag ik terugkomen voor een gesprek met de arbeidsdeskundige. En die gaat bepalen of Kimmetje nog kan werken…